Αγροτική Πολιτική

Κάθε φορά που μιλάμε για «αγροτική πολιτική», στην πραγματικότητα αναφερόμαστε σε οικονομική πολιτική, η οποία, όμως, στοχεύει στην ανάπτυξη του αγροτικού τομέα.

Ο επαναπροσδιορισμός της αγροτικής πολιτικής στη βάση της παραγωγής, παραμένει ζητούμενο. Στην Ένωση Αγρινίου είχαμε πάντα την άποψη ότι πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε την παραγωγή... και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Στόχος της αγροτικής πολιτικής είναι τόσο η ανάπτυξη της υπαίθρου και η εξασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου διαβίωσης για τον αγροτικό πληθυσμό, όσο και η εξασφάλιση επαρκούς ποσότητας τροφίμων και σε λογικές μάλιστα τιμές για τους κατοίκους των πόλεων, αλλά και πρώτων υλών για τη βιομηχανία.

Αυτό διδάσκουν στους πρωτοετείς φοιτητές όλα τα οικονομικά πανεπιστήμια του κόσμου. Κι αν αυτό είναι η αγροτική πολιτική, δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να συμπεράνει κανείς ότι η αγροτική πολιτική στην Ελλάδα έχει προ πολλού αποτύχει. Ή για να το πούμε με επίκαιρους όρους οικονομίας …. έχει πτωχεύσει!

Ανάπτυξη υπαίθρου, στη δική μας περιοχή τουλάχιστον, δεν διαπιστώνουμε. Και αν κάνουμε τον απολογισμό της αγροτικής πολιτικής που εφαρμόστηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια, χωρίς να θέλουμε να είμαστε ισοπεδωτικοί στις εκτιμήσεις, θα καταλήξουμε σε συμπεράσματα όλως απογοητευτικά. Διότι αν εξαιρέσουμε αυτά που μόνοι μας οι αγρότες, με τους συνεταιρισμούς και τις δικές μας δυνάμεις, χωρίς κρατική υποστήριξη, μπορέσαμε να δημιουργήσουμε, δεν θα εντοπίσουμε τη θετική παρέμβαση του κράτους όσο κι αν ψάξουμε.

Αντιθέτως, θα διαπιστώσουμε πως μεγάλα έργα που είχαν κατασκευαστεί χρόνια πριν αφέθηκαν στην απαξίωση, κατακτήσεις ακυρώθηκαν, θετικές για τον παραγωγό και την αγροτική ανάπτυξη καταστάσεις, απλώς έπαυσαν να υπάρχουν.

Και για να αναφέρουμε ένα – δυο παραδείγματα μόνο, θα θυμίσουμε πως στην υπηρεσία του αγρότη υπήρχε ερευνητικό κέντρο, που αναλάμβανε δοκιμαστικές καλλιέργειες, μελέτες και ότι χρειάζονταν για να κατευθύνει σωστά τον αγρότη. Υπήρχαν σχολές αγροτικές. Κέντρα εκπαίδευσης όπου ο αγρότης πήγαινε και μάθαινε πέντε χρήσιμα πράγματα. Υπήρχε ένα αξιόπιστο δίκτυο άρδευσης, Οργανισμοί σε πλήρη ανάπτυξη. Υπήρχαν αγροτικοί δρόμοι κι ας μην υπήρχαν τόσα αυτοκίνητα. Οι δε υπηρεσίες βοηθούσαν. Δεν ταλαιπωρούσαν όπως συχνότατα σήμερα κάνουν……

Σε μεγάλο βαθμό η Ένωση Αγρινίου ανέπτυξε δράσεις και υπηρεσίες που καλύπτουν κενά τέτοιου είδους. Δεν μπορεί, όμως, ούτε και θέλει η  Ένωση να  υποκαταστήσει το κράτος. Ούτε ρόλο που δεν δύναται να αποκτήσει,  διεκδικεί.

Χρειάζονται πράξεις, έργα και υποδομές...
Αγροτική πολιτική με ανακοινώσεις μόνο και με άνευ ουσίας πολυδάπανες δράσεις,
είναι καταδικασμένη στο αποτέλεσμα που όλοι γνωρίζουμε.

Επενδύσεις υπέρ των αγροτών μελών της μπορεί να κάνει (και συνεχίζει να κάνει) η Ένωση, τα έργα, όμως, είναι ευθύνη του κράτους να γίνουν. Και την αγροτική πολιτική, καλή ή κακή, επιτυχημένη ή μη, την σχεδιάζει και την υλοποιεί η εκάστοτε κυβέρνηση. Οι αγρότες και τα συλλογικά τους όργανα έχουν ευθύνη να προτείνουν. Και να διεκδικήσουν αξιόπιστα αυτό που προτείνουν.

Τις διώρυγες, όμως, για να ποτίσουν οι αγρότες, πρέπει να τις φτιάξει το κράτος. Και αγροτική πολιτική χωρίς έργα, δεν είναι πολιτική. Είναι ίσως διαχείριση, είναι υπεκφυγή, είναι αδράνεια.

Αγροτική πολιτική σημαίνει έμπρακτη και ουσιαστική συμμετοχή και στήριξη κάθε υγιούς αγροκτηνοτροφικής επένδυσης. Σημαίνει στρατηγική βελτίωσης των υποδομών, εκεί όπου ο αγρότης το έχει ανάγκη. Αγροτική πολιτική με λόγια δεν γίνεται ….. Ούτε χωρίς τους ίδιους τους παραγωγούς……

Όσοι προσπάθησαν άνωθεν να επιβάλλουν πολιτική και αφ΄ υψηλού να επιβλέπουν τα κατορθώματά τους, διαπίστωσαν γρήγορα το μέγεθος της αποτυχίας τους.

Ας αποφύγουμε λοιπόν τα ίδια λάθη.